Суседзі 2014

- Bender · Опубликовано 22/07/2014 · Обновлено 23/01/2018

Суседзі, суседзі, суседзі…
Мы з табою суседзі па сусьвеце.
Суседзі, суседзі, суседзі…
І ў гэтым сусьвеце мы блізка недзе.

Аб тым як Барананавіцкія «паехалісты» з’ездзілі на марафон «Суседзі -2014» чытайце і глядзіце далей =)

Цісні на плэй! Асобна фотаздымкі ў альбоме.

Што рабіць калі вашы суседзі паехалі шліфаваць жэзлонгі ў Балгарыі ды Турцыі? Правільна- вы едзіце да іншых і тусіце па маляўнічых наваколлях Аўгустоўскага канала.

Так і я разам з Victoganам, Гогай, Мини-гогай, Benyashам, Хрустяшкой і Дзімай зацягнулі свае ровары на 3-ю паліцу начнога цягніка да Гродна. Сон націснуў на вочы. «Прачынайцесь! Гродна!»- крычыць праваднік. Хуценька сабраліся і паехалі вось па гэтаму маршруту, які прапанаваў Victogan, каб падзівіца нішцякамі да старта гонкі. Часу хапала і мы паехалі.

ДЗЕНЬ ПЕРШЫ

Першая кропка ад 15 км ад Гародні гэта Крапасны форт №2 Першай сусветнай вайны каля в. Навумавічы.

Агульны выгляд Крапасны форт №2

Унутры Крапасны форт №2

Зверху Крапасны форт №2

Насупраць форта на ўзгорку стаялі крыжы.

Крыжы насупраць Форта

Доўга не сядзелі і рушылі далей. Тум больш нас чакала лічба «2» на globus.tut.by. Гэта Палац Валовічаў у Сьвяцку XVIII-XIX ст. пабудовы . Патусілі і пафоткаліся і там. (больш фота ў канцы па спасылцы)

Камяні пры уездзе

Палац Валовічаў у Сьвяцку

Агляданне мясцовасці

Далей нас дарога прывяла ў Сапоцкін. Тут мы заехалі на хрысціянскія могілкі.

Уваход на Сапоцкія могілкі

Уваход на Сапоцкія могілкі

Капліца-пахавальня Ю. Гурскага 1873 г .п

Капліца-пахавальня Ю. Гурскага 1873 г .п

Могілкі польскіх жаўнераў, палеглых у 1919-1920гг

Могілкі польскіх жаўнераў, палеглых у 1919-1920гг

Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі 1789г.п

Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі 1789г.п

А вось праз 3 км і месца сбору. Людзей было шмат і трэба было адстаяць чаргу каб зарэгістравацца і атрымаць свой нумар.

Рэгістрацыя марафона «Суседзі»

Перад стартам разбілі намётавае мястэчка каля Аўгустоўскага канала, дзе і купаліся.

Аўгустоўскі канал

Урачыстае ўзняцце сцяга.

Елі, пілі і падрыхтоўваліся перад стартам.

Далей быў старт і пыль узнялася ў неба. Ехаць было усяго каля 60 км, таму неадкладваючы на потым усе круцілі як маглі. Калі ў мяне ўжо амаль пачаліся выварочвацца лёгкія- было толькі 5 км… Трэк быў цяжкім- пад’ёмы з пяском аддымалі сілы, але гэта дапамагала мне дагнаць сапернікаў, бо па раўніне мяне звычайна наганялі. Разметка была шыкоўнай, але нават нехта прымудраўся паехаць не туды, хутка разварочваўся і вяртаўся на дыстанцыю. Валанцёры машуць сцяжкамі, дзеці прыдарозе падтрымлівалі воклічамі раварыстаў- я на тур дэ Франс.

Злавіўшы тэмп і падсеўшы на кола, мне заставалася толькі спадзявацца, каб ногі не адказалі…але на 17 км пад адну крутую горку ламаецца «петух» і ўсё на гэтым скончылася Бяру ровар і адыхожу далей ад трассы каб не перашкаджаць удзельнікам. «Выжимка» засталася ў лагеры- ланцуг не скарачу. ..17км пешшу? Трэба патэлефанаваь ограм- мо аўто вышлюць) «Пешшу»- сказала мне дзяўчына там дзе калісьці быў гадзіну назад. Набіраю СМС сябрам каб пасля гонкі можа прывязлі мне «выжимку», а сам кладуся на мяккі мох і назіраю як адзін за адным праязжаюць удзельнікі.

Прайшло каля гадзіны і, мабыць, мяккасць моху дазволіла шэрамаму рэчыву адысці ад жопы да галавы- я вырашаю паглядзець у навгатар дзе я. І вось яно! я, аказваецца, у 5 км ад старта!

Зато я перш за ўсіх ~~прыехаў~~ дайшоў да фінішf!

у намёце нікога

Пайшоў адразу тапіць сваю крыўду ў канале. Наступнымі пад’ехалі Жэня з Ігарам. Жэня таксама не без прыгод. А Ігар у сваім класе быў лепшым з нас.

Далей пад’ехаў Віця (як заўсёды з фоткамі з дыстанцыі), Влад з пагнутым Ірай колам, якая ехала за ім уся у бінтах, як жаўнер. Дарэчы нехта усё зблытаў і палічылі , што Іра ехала без каскі, што і азначала дыскваліфікацыю. Вось так чалавек прарываўся ў бой, а залік не паставілі- крыўдна.

А потым мы адпачывалі пасля гонкі.