Паход на роварах праз Белавежскую Пушчу (Дзень другі)
У другі дзень нашай белавежскага пахода мы наведалі яшчэ некалькі адметнасцей, якія стандартна прапануюць паглядзець на турыстычнай трапе. Гэта: сядзіба Дзеда Мароза, возера Лядское, дуб-патрыярх, а ды вальеры з жывёламі. А таксама даведаліся што зараз знаходзіцца там, дзе калісьці падпісвалі дагавор ад распадзе СССР і асядлалі зубра. Аб усім падрабязней чытайце і глядзіце далей.
Дзень другі
Пасля смачнейшага глінтвейну адпачывалася дорбра, праспалі каля 11 гадзін і спалі б яшчэ, калі б не 90 км наперадзе. Выехалі з вёскі на аб’язную вакол Белавежскай пушчы дарогу Р98. Дарога без аўтамабіляў-затое асфальт выдатнай якасці.
Пустая аб’язная шаша вакол пушчы Р98
«Счастливый путь» у нікуды, больш няма чаго дадаць.
Счастливого пути в никуда
Па выдатнаму асфальту дакацілі да КПП у в. Белы Лясок. Тут вам прадстаўляем эвалюцыяю раварыста. Мала хто ведае, што пасля ранга «лось» існуе яшчэ ранг «Зубр».
Эвалюцыя раварыста
Паказалі квітанцыю аб аплаце і пропуск на два дні жанчыне, якая дзяжурыла на КПП. Тая нешта не зразумела як мы едзем і чаму з нас узялі 30 тыс, замест 20 тыс, як у іх. Нарэшце нас прапусцілі і мы выехалі на царскую дарогу. Вось па ёй калісць Аляксандр III тапіў на сваіх конях на паляванне. Сустракаюцца вось такія царскія гербы ўздоўж дарогі.
Царскія гербы
Дарога амаль заўсёды была прамой, толькі месцамі з паваротамі. Афальт таксама высокай якасьці. Жывёл, нажаль, мы не сустрэлі. Мабыць баяцца яны блізка падыходзіць да дарогі, бо пару раз у гадзіну праязжаюць аўто. Ды і у нас пакрышкі не шашовыя- не ціхія.
Дарога ў Белавежскай пушчы
На павароце да Віскулей асядлалі двух зуброў. Рост у іх прыблізна адпавядае сапраўднаму.
Да Віскулей была вясёлая дарога с добрымі пад’ёмамі і спускамі-хуткасць дасягала 50 км/г. 2 км амерыканскіх горак.
Упёрлісь у вялікі жалезны плот. На усіх слупах стаялі па дзве камеры, нават у лесе. Усё зразумела — гэта не музей, а паляўнічая рэзідэнцыя Лукашэнка. Нам тут не рады- паехалі назад.
Паляўнічая рэзідэнцыя Лукашэнка- Віскулі
Далей у нас было па плану наведванне мемарыяльнага комплекса- «падаючыя крыжы» Ён стаіць на месцы, дзе ў жніўні 1941 фашыстамі былі растраляны некалькі соцен мясцовых жыхароў. Тут можна знайсці і польскія стужкі.
Падаючыя крыжы
Паехалі да дзеда Мароза за падарункамі.
Белавежская пушча
Недалёка каля сядзібы стаіць вось такая кармушка. Іх шмат на тэррыторыі пушчы.
кармушка
Экскурсія ў Дзеда Мароза каштуе 85 тыс. «За такіе грошы ён яшчэ адсасаць бясплатна паінен»- Кажа Андрэй. Прабачце за экспрэсіўнасць. На тэррыторы заўважылі некалькі дзесяткаў людзей. Вось вам восеньскія замалёвачкі рэзідэнцыі Дзеда Мароза.
Сядзіба Дзеда Мароза ў Белавежскай пушчы восенню
Сядзіба Дзеда Мароза ў Белавежскай пушчы восенню
Сядзіба Дзеда Мароза ў Белавежскай пушчы восенню
Сядзіба Дзеда Мароза ў Белавежскай пушчы восенню
А што бачыш ты?
Пасля сядзібы трапа нас прывяла да сталай сасны. Кажуць 350 ёй. У адсутнасьці Дзэна, Анрэй выковаў яго функцыі.
350- гадовая сасна
Паехалі да дуба.
Белавежская пушча
600-гадовы дуб,тут яго клічуць патрыярхам. 31 метр увысь і каля 2 метраў дыяметр. Кажуць тут ёсць яшчэ больш сталыя дубы за гэты, але яны знаходзяцца ў цяжка дасягальных месцах для звычайных турыстаў.
Дуб-патрыярх
Дуб патрыярх
Не аднымі дубамі багата пушча. Ёсць тут возера — Ляцкое. Створана наўмысна людзьмі.
возера Ляское
Возера так назывецца, бо недалёка ад яго знаходзіцца утульная вёска — Ляцкія. Зараз тут, канешне, няма бабулек- тут бізнэс ва ўсіх хатах- агратурызм.
вёска Ляцкія
Павярнулі у сторану мяжы з Польшай і паехалі па прамой дарозе на захад. Перад пагран заставай стаіць звычайная турыстычна шыльдачка, якая распявядае нам пра заставу. Падалося што і гэта аб’ект для назіранне, але не. Як толькі хацей зфатаграфаваць агульны план, так мне адразу караульны, выставіўшы уперад руку сказаў: » Уберите камеру!». Ну ладна, хаця там і няма нічога такога, што зацікавіць шпіёнаў, вось вам адзін фотаздымак.
Пагран застава ў Белавежскай пушчы
У канцы маршрута заехалі паглядзець на жывёл у вальеры, заехалі не з параднага боку. Таму не заўважылі шыльду, што тут трэба набываць квіткі. Нас заўважылі толькі каля афіцыйнага увахода і сказалі плаціць грошы. Мы спачатку былі не згодныя, бо не ведалі што патрэбен квіток, але прышлося аддаць 20 тыс з чалавека ці каля 1 $. ці як будзе ў 2016 годзе -2руб.
Лось
Паехалі ў Жабінку на сумнаму асфальту. Вось так- двумя аленямі аздабляецца ўезд у Белавежскую пушчу.
Уезд у пушчу
Не зразумелы знак.
Да Жабінкі заставалася больш за 40 км, і гадзін 2-3 да першага цягніка. Не хацелі ехаць пазней- таму прытапілі і на адным уздыхе даехалі да вакзала. Тут толькі атрымаўся аблом- гэта аказаўся будзе цягнік бізнэс-класа. Чахлоў у нас не было, а плаціць удвая больш за ровар чым на звычайным электне нам не хацелася. Мы ўжо рыхтаваліся набыць электрон квіткі, які павіне быць праз паўтары гадзіны, яе тут касірша нам сказала: «Так зачем вам брать на электрон на велосипед отдельно билет если можно поехать на бизнес классе с специальными местами для велосипеда.» На маё пытанне , а ці за ровара-месцы не трэба плаціць? Яна адказала, што не. Здзіўленныя, мы набылі квіткі і пабеглі на перон. Пачалі вешаць ровары ў 4м вагоне, цягнік адчаліў. Да нас падыходзіць кантралёр і кажа, што на ровар-месца трэба квіткі, бо гэта абазначанныя месцы. Ну вось. Мы расказалі што нас падманулі на вакзале. Кантралёр патрапіў добры і дазволіў нам ехаць так.
веломеста в штадлере
Усяго атрымалася 190 км. Усё. Дабра вам.
Больш фотаздымкаў у альбоме тут
