Пакатушка: Гародня-Рось (3-я частка адпачынку)

Трэк тута

Яшчэ не ўсё было выпіта піва з Пецярбурга , як з’явілася жаданне наведаць наш маленькі Піцер. Нават ноч перад гэтым не заснуць, ці то, што прачынацца было вельмі рана, ці то, што наведванне Гародні было маёй ачарсцвелай марай. Пакатушка аказалася задужа не адназначнай: месцамі так шансавала, а месцамі ніяк не шансавала. І яшчэ адной мэтай пакатушкі было пакінуць ту супольнасць лохаў, якія жывучы ў Беларусі не пабывалі бы ў Гародне. Вось пра ўсё падрабязней далей.

 

---

Дабіраўся да Гародні з Баранавічаў на дызелі адпраўленнем у 06:02. 

 Спакаваўся.

Прыехаў у Гародню ў 10:20. Нават паспеў выспацца і пачытаць трошкі пра Гародню. Агледзець яго за кароткі час немагчыма, таму і вырашыў хоць бы паспрабаваць аб’ехаць частку і здзейсніць аглядную экскурсію, а астатнюю частку пакінуць на потым. З надвор’ем мне сёння вельмі пашансавала.

 

 

Скажу наперад, што катацца на ровары па горадзе вельмі нязручна. Паехаў па загадзя спланаваным маршруце, які адразу ж мяне прывёў у поле — тут павінна была быць дарога, але перапахалі.

 

Гародня паліць.

 

Хто падкажа — які гэта архітэктурны стыль?

А вось і палац сядзібы Станіславова .

Сфарміравана ў 1760 -70 — я гады паводле праэкту італьянскага архітэктара Дж. Сака. Была загараднай рэзідэнцыяй караля рэчы Паспалітай Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Цяпер тут інстытут раслінаводcтва. Раней і вуліца на якой знаходзіла сядзіба называлася вул. Станіславова, але вы ведаеце , што трэба па-савецкі, зараз  ул. Тимерязева. (Піцер  хутчэй б застрэліўся).

Кірха — лютэранская царква . Па звестках з іншых крыніц, храм узведзены ў 1783 г., перабудоўваўся ў 1793 , 1842, 1912 гг.

 

Насупраць рэальнае вучылішча 1907 г.п.

 

Царква Покрыва  Прасвятой Багародзіцы, 1904 г.п. помнік архітэктуры псеўда — рускага стылю.

 

Непаголенная Гімназія жаночая Марыінская 1893г.п.

 

Па дарозе знайшоў веласіпедную дарожку, якая і прывяла мяне  ў парк.

Фотасесія галубоў, якія прымалі сонечныя ванны.

Тэатр Тызенгаўза ( манеж ) 1793 г.п. — зараз тэатр лялек.

 

 

Ну і вядома як ж без Плошчы Леніна. Тым больш Ленін на ёй такі моднік.

 

А далей спраўдзілася мая мара — я пракаціўся па вул. Савецкай, якая раней насіла сакавітую назву — Віленская. Але прыйшлі Саветы і трэба па -нашаму,( цэнзура ).

 

І выехаў на касцёл Францыска Ксаверыя

1678 — 1703. На асьвячэньні гэтага касцёла ў 1705 прысутнічалі Аўгуст II і Пётр I.

Каля касцёла знаходзіцца самая старая аптэка ў горадзе 1709 г.п.

 

Сціплы такі дом купца Мураўёва 1898 г.п.

Плошча Савецкая.

 

Касцёл Звеставання Найсвяцейшай панны Марыі 1634-42 г.п.

 

Касцёл Адшукання Святога Крыжа 1602-1608 г.п

Вуліцы у гітарычным цэнты вузкія, але транспарт нейкім чынам месціцца

 Заехаў у двор

 

Драматычны тэатр

 

Занадта шмат часу заняло ў мяне гэтае глазенне, а яшчэ хацелася на стары і новы замак… але трэба яшчэ было праехаць каля 100 км і паспець на цягнік. Пакіну на дэсерт — будзе нагода прыехаць яшчэ раз.

Праз Нёман на левы бераг.

 

А там Касцёл Маці Божай Анельскай с кляштарам францысканаў, 1700 г.п.

 

 

 

А далей праз гаражы і спальныя раёны хуценька на выезд, дзе трапілася яшчэ такая сучасная царквушка .

Урааа, нарэшче выезд і спакойная дорога.

Бывай Гародня!

 

 

Разам на 30 км выдаткаваў на Гародню каля 4х гадзін. Наперадзе заставалася 120 км і 6 гадзін да цягніка ў Ваўкавыску. Накшталт калі ехаць з сярэдняй 20 км / г, без прыпынкаў, то ўсё павінна быць паспяхова. Да тым больш яшчэ і вецер паўночна -заходні, вельмі ўжо дапамагаў. Я нават і засмуціўся, што мне так пашанцавала з ветрам і ня будзе цяжка ехаць. І такі па-добраму засмучаны ў бадзёрым тэмпе пакруціў .

 

 

Сядзібны дом у в. Жукевічы 18-19 ст.

І масквіч сярэдзіны ХХ ст.

 

 

 

Вось такімі шляхамі ехаў далей, аутобусныя прыпынкі у лесе нават былі.

 

 

Праз в. Гарны, дзе ёсць цэлы сядзібны дом, а я сфоткаў толькі  яго гаспадарчаю пабудову. 

 

 

І тут я вырашыў адхіліцца трошкі ад маршруту-паглядзець на в. Квасоўка, ужо неяк з далёк яна была прыгожая. І мая інтуіцыя не падвяла мяне.

 

 

Тут усё было шыкоўна і чыста. Устаноўлены помнік Віталю Кремко, якому ў 2001 прызначылі Героя Беларусі. Відаць далі за тое, што гаспадарыў па справе, чым і заслужыў, што сельгас каааператыў ў гонар яго і назвалі. Увогуле мужык пастараўся. 

 

Касцёл Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі 1856 г.п 

Купіў у краме шакаладку-паехаў далей, ад графіка ўжо трохі адставаў. 

Потым пачалася палявая дарога — спачатку нібыта нармальная, падумаеш пару лужын. Праехаў  хатка, адзінока стаячую пасярод  поля. А каля якога круціўся трактарыст, і вось так на мяне паглядзеў, ведаеце як у класічных фільмах жаху, калі кампанія прыязджае ў незнаёмую глухое месца і ім сустракаецца такі незнаёмы чалавек, які яхідна без пярэдніх зубоў усміхаецца. Праз  кіламетр — я зразумеў чаму. 

 

Бруд наліпае на колы як самы лепшы снег, у выніку ехаць стала немагчыма-колы не маглі нават пракруціцца. А бруд добры-гліністы. С аднаго боку аддзіраеш- с другога наліпае.

 

 

І тут пачыналася невялікая паніка-часу няма, вяртацца далёка (тым больш там гэты трактарыст). І што рабіць з роварам-толькі несці. І вось так ровар сам 15 кг +5 кг бруду на ім. Панёс яго ў надзеі, што за паваротам дарога вышэй будзе, і без гэтага гаўна.

Тут мне пашанцавала-праз киламетр дарога пайшла вышэй і нават  было пару кустоў. Скарыстаўшыся палачкамі-пачаў прабіваць наліплая гліну. У лужыне трошкі ўмыўся. Ну вось як містэр Пропер зрабіў справу-і нават не сорамна паказаць сябе людзям.

 

 

 

Знак якасці

 

Вось так правазіўся каля 40 хвілін і патрапіць на апошні дызель ў Ваўкавыску было немагчымым. Наступны толькі ў 2 ночы. 

Не пашанцавала з цягніком-так пашанцавала з вадой. Ехууу!! 

 

 

Цяпер наогул чыстыя-і ровар стаў важыць як і раней, але вымываліся ўсё гэта з цяжкасьцю. Яшчэ + 20 хвілін да графіку. 

Стаў распрацоўваць альтэрнатыўныя пункты сходу, па карце знайшоў ст. Рось, да якой было магчыма даехать хутчэй чым да Ваўкавыска. Патэлефанаваў сябру-папрасіў удакладніць спыняецца ці цягнік на гэтай станцыі і ў колькі ён там будзе. 

А пакуль чакаў званка ехаў далей, калі сонца станавілася насупраць мяне, то прыходзілася цяжка-вецер у твар, але такіх участкаў было, на шчасце мала. 

Занявічы (Літвінкі). Касцёл Найсвяцейшага Сэрца Езуса І Святога Юзафа рамесніка 

 

Тэмп трымаў пастаянны і хаваць даводзілася круцячы педальку. Дарэчы шакаладка была смачная з прысмакам панікі =) 

 

Да Ваўкавыска заставалася ўсяго толькі 79,4 км. (праехаў  76 км.) І разліковы час прыбыцця  ў Ваўкавыск быў 20:26, а цягнік у 19:50, палову гадзіны ніяк не адыграць-калі толькі за машыну прычэпіцца. 

 

Па шляху трапіўся яшчэ вось такі помнік 

 

Праехаў вёску вял.Эйсманты, дзе Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі І Святога Яна Непамука 1850 г.п. 

 

і вось гэта — не ведаю, што за будынак. 

І вось сябар ператэлефаноўвае і кажа, што на станцыі Рось цягнік спыняецца і будзе там у 21-20. Ехууууууууууууу!!!. Мне заставалася 25 км і крыху больш за 1,5 гадзіны язды. Паспяваю!! 

Гэта дало мне сілы і я пагнаў-але на ўсялякі выпадак усё роўна не спыняўся-а раптам пракол і яшчэ нешта накшталт гэтага. 

Рэпля. Касцёл Найсвяцейшай Панны Марыі 

1900 г.п 

Яшчэ 20 км. і вось яно!! стн. Рось! прыехаў у 18-50, цягнік быў у 19-20. 

 

Ехаў, як ізгой у тамбуры 3 гадзіны (шмат студэнтаў з Гародні ехала)

 

У выніку выйшла 130 км, з якіх 30 км за 5 гадзін, і астатнія 100 км за 4 гадзіны. 

Дзякуй Сяргею за дапамогу. 

За пакатуху было выпіта 2л колы.

 

Выкарыстаныя матэрыялы з globus.tut.by radzima.org