Масты-Ліпічанская пушча-Жалудок-Ліда (22.03.2014)

У гэты дзень мне моцна пашансавала- калі б я згубіў яшчэ 10 хвілін на 120 кіламетровым участку, то прыйшлося чакаць каля 8 гадзін наступнага цягніка і ехаць у Баранавічы ў 4 раніцы.

А далей вы можаце ўбачыць   прыгажэйшыя рэкі Беларусі  і некалькі помнікаў архітэктуры. А таксама знайшоў, дзе хаваюцца маскалі і знаходзіцца Зара камунізма.

Трэк пакатушкі выйшаў вось такім

 

Выехаў з Баранавіч на цягніку «Баранавічы-Гродна» у 8-00. Першая пацяпленне адбілася і на колькасць дачнікаў. Прыйшлося адну бабусю папрасіць перасесьці каб ровар паставіць. Прасці бабуся. Да Палонкі вагон быу набіты да адказу. Прыехаў у Масты недзе у 12-00.

 

І адразу  на навясны мост праз Нёман Вось ён такі там і ехаць па ім файна было.

 

Паехаў уздоўж Нёмана. Там дзе былі баянныя мейсцы — ляжала на дарозе шмат бітага шкла бутэляк, каб не пашкодзіць калёса трэба было хутка заехаць у глыбіню лесу. Спачатку мяне сустрэў  буралом,

 

А далей была вельмі прыемная дарога

 

Уехау ў в.  Масты Левыя. Мабыць так і назвалі, так як стаяць яны па левы бераг р.Нёмана. А на тым беразе былі  Масты Правыя. На фотаздымку знайдзіце ката.

Праз 5 км. ад Мастоў заўважыў вось такое цікавае дрэва

 

Параўнайце са мной- я амаль 170 см.

Вось тут стаіць такі помнік 1090 стралковаму палку,  якія змагаліся за вызваленне г. Масты

 

Далей на Ліпічанскую пушчу.

 

Ліпічанская пушча пачынаецца адразу пасля пераезду праз р. Шчару. Пры ўездзе (перад р.Шчарай) стаіць крыж, на якім напісана, што тут калісьці стаяла Свята-Троіцкая Шчаранская царква, лёс якой можна прачытаць тут

 

Недалёка быў  знак, што тут знаходзіца яшчэ крыніца.

Свята-Троіцкая Шчаранская Крыніца

 

А вось тут можна і акунуцца

Наверсе над крыніцай можна  знайсьці такое- калі хто ведае што гэта, то падскажыце.

 

Від на р.Шчара

 

Праз р.Шчара знаходзіцца цэлы мемарыяльны комплекс у памяць жыхароў прылягаючых вёсак, якія ці загінулі, ці былі адпраўленны ў канцлагера.

 

Пры ўездзе ў Ліпічанскую пушчу нас вітае шыльдачка.

 

Дарога праз пушчу

 

Калі што, то маскалі там.

 

Далёка не адным асфальтам  быў пракладзены трэк.

 

Помнік у в.Зачэпічы

 

Пры пад’ездзе к Нёману стаіць вось такая сядзіба

А крыху далей можна ўбачыць партызанскую землянку

 

Вось шыльдачка і распавядае нам пра гэта

унутры

Музейная хатка, якая не працавала- хаця і павінна была.

 

Прышпільна

Далей краявіды Нёмана

 

 

 

Дарэчы тут на нейкай мапе адзначаны мост. Ці тут ён быў, ці яшчэ не дабудавалі-не ведаю

 

В. Орля.  Царква Покрыва Прасвятой Багародзіцы 1866 г.п

Ад Орлі была брукаванка, цягнулася недзе 5-6 кіламетраў

 

Каля дарогі, пацягваўшы цыгарэтку і  любуючыся блакітным небам, адпачываў раварыст

 

Праехаў яшчэ некалькі метраў зауважыў яшчэ аднаго.

 

І тут я спужаўся- а калі гэта дарога зачарована і я таксама на ёй злягу? Пнуў пару раз мужыка. Ён прачнуўся і ледзь чутка сказаў банальную фразу у такіх выпадках : -Дзе я?

Дарэчы можаце зацаніць апргэйд ровара — як можна пераутварыць раму ад «взрослика» у «дамку»

 

Вось так пазбавіўшыся ад галоуных канкурэнтаў гонкі я паехаў далей і высвятліў адкуль ці куды яны ўсе ехалі

Мястэчка Жалудок.  Чым славіцца гэта месца? Вялікі князь ВКЛ Казімір заклаў тут царкву, шведскі кароль Карл XII тут меў сваю кватэру. Жалудок — радзіма ўдзельніка паўстання 1863—64 В. Урублеўскага, і вучонага Канстанціна Тызенгаўза. чытайце падрабязней тут

Тут знаходзіцца Палацава-паркавы ансамбль Святаполкаў-Чацвярцінскіх. Да дварца я не даехаў, а вось кузню сфоткаў

Гаспадарчая пабудова

унутры

 

Бровар

 

Карацей туды трэба ехаць амаль на дзень каб усё абгледзіць. Не было часу і паехаў далей.

Жалудок. Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі 1854 г.п

 

В. Забалаць.Капліца-Надмагілле Вінцэнта Яноўскага. Не ведаю хто такі

Тут быў млын. Недалёка ад мястэчка Скрыбаўцы

 

Грэх праехаць міма мястэчка Мураванка. Царква Нараджэння Божай Маці 1524 г.п

 

в.Лебяда. Царква Святога Мікалая 1900 г.п

 

в. Радзівонішкі. Царква Успення Прасвятой Багародзіцы 1895г.п.  Згадзіцеся- прыгожа?

 

Тарнова. Сядзіба Грабоўскіх 1875г.п

 

Потым падлічыўшы час і адлегласць- зразумеў,  што прыйдзецца пастарацца. Заставалася крыху меней за гадзіну на 15 кіламетраў і невядомай дарогі. Пры гэтым крыху зблытаўся з маршрутам і накруціў  ад плану ў 100 км яшчэ 20 зверху. Добра , што усё добра скончылася і апошні камплект батарэяк у навігатары не хутка здох.  Прыехаў на вакзал за 10 хвілін да апошняга цягніка да Баранавіч, нават паспеў набыць Колы і шчаслівы паехаў да дому.

Інфа пакатушкі

 

Яшчэ з дабіралам да хаты за дзень накруціў каля 145 км.

Больш фота ў вялікім памеры  тут

Дзякуй за ўвагу.

За час пакатушкі не адна жывёла не пацярпела.

Усім дабра.

У справаздачы выкарыстоўваліся матэрыялы з http://radzima.org/ і http://globus.tut.by/